علیشیر نوایی
علیشیر نوایی (تولد ۸۴۴ه.ق و فوت۹۰۶ ه.ق) در هرات، شاعر، دانشمند و وزیر سلطان حسین بایقرای گورکانی (۸۷۵ – ۹۱۱ ه. ق.) بود. نوایی به مثابه بینانگذار مکتب ادبی نوین در شعر ترکی و در عین زمان به عنوان یک رجل ی، بنیادگذار بناهای ماندگار، مؤرخ، ادبیات‌شناس، زبان‌شناس، موسیقی دان، نقاش و شاعر بزرگ غزل و مثنوی، نه فقط در تاریخ ادبیات ترکی، بلکه در تاریخ دانش و فرهنگ شرق، به خصوص خراسان کهن موقعیت ممتاز و بی بدیلی دارد. امیر علیشیر نوایی مدّت ۳۰ سال در دستگاه سلطان حسین میرزا به شغل دیوانی اشتغال داشته است. در این مدت بیش از ۶۰ هزار بیت شعر سروده و سی جلد آثار منثور و منظوم تألیف و تنضیف کرده است [2].
او در راه وحدت و اعتلای فرهنگ ترکان زحمات فراوان کشیده و خود گفته است :
ایسترسه بیر اولسون، ایسترسه مین‌بیر،
بـوتون تورک ائللری آنجاق منیم‌دیر.
ختادان بـاشیلاییب خراسانا ده‌ک،
ائللر فرمـانیملا عمر سوره‌جک.
شیراز دا، تبریـز ده منیم یئریمدیر
اوردا شهرتله‌نن سؤز شکریم‌دیر.
هانسی بیر دیارا فرمان آپاردیم
اونو آلماق اوچون دیوان » آپاردیم.
نوایی ,علیشیر ,ق ,حسین ,سلطان ,امیر ,در تاریخ ,علیشیر نوایی ,امیر علیشیر ,سلطان حسین ,در راه ,امیر علیشیر نوایی
درباره این سایت